Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the redux-framework domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /www/wwwroot/diabetaclinic.ir/wordpress/wp-includes/functions.php on line 6121
پسوریازیس – مرکز دیابتا

پسوریازیس

پسوریازیس

پسوریازیس

پسوریازیس (Psoriasis) یک بیماری خودایمنی و مزمن پوستی است که باعث رشد سریع سلول‌های پوستی می‌شود. این رشد سریع منجر به تشکیل لکه‌های قرمز با پوست ضخیم، پوسته‌دار و نقره‌ای رنگ روی سطح پوست می‌شود. 

علائم:

•لکه‌های قرمز پوستی: این لکه‌ها معمولاً با پوسته‌های نقره‌ای رنگ پوشیده می‌شوند.

• خارش و سوزش: برخی افراد ممکن است احساس خارش یا سوزش در مناطق مبتلا داشته باشند.

•خشکی و ترک خوردگی: پوست ممکن است خشک و ترک‌خورده شده و حتی گاهی اوقات خونریزی کند.

•ناخن‌های غیرطبیعی: پسوریازیس می‌تواند روی ناخن‌ها نیز تأثیر بگذارد، باعث ضخیم‌شدن، تغییر رنگ یا شکستن آنها شود.

•درد مفاصل: برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس ممکن است درد و التهاب مفاصل را تجربه کنند، که به آن پسوریاتیک آرتریت (Psoriatic Arthritis) گفته می‌شود.

 علل:

علت دقیق پسوریازیس به طور کامل مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باشد. این بیماری ناشی از حمله اشتباه سیستم ایمنی بدن به سلول‌های سالم پوست است، که منجر به افزایش سریع تولید سلول‌های پوستی می‌شود.

 عوامل تشدید کننده:

•استرس: استرس می‌تواند باعث تشدید علائم شود.

• عفونت‌ها: برخی از عفونت‌ها، مانند گلودرد استرپتوکوکی، می‌توانند موجب بروز یا تشدید علائم پسوریازیس شوند.

•آب و هوا: هوای سرد و خشک ممکن است علائم را بدتر کند.

• مصرف برخی داروها: داروهای خاصی مانند بتا بلوکرها یا لیتیم می‌توانند علائم پسوریازیس را تشدید کنند.

درمان:

پسوریازیس درمان قطعی ندارد، اما درمان‌های مختلفی برای کنترل علائم وجود دارد:

• داروهای موضعی: مانند کرم‌ها و پمادهای حاوی کورتیکواستروئیدها، آنالوگ‌های ویتامین D و رتینوئیدها.

•نوردرمانی: استفاده از نور ماوراءبنفش برای کاهش سرعت رشد سلول‌های پوستی.

•داروهای سیستمیک: برای موارد شدیدتر، شامل داروهای خوراکی یا تزریقی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند.

• داروهای بیولوژیک: داروهای جدیدتر که به‌طور خاص برای هدف قرار دادن بخش‌های خاصی از سیستم ایمنی طراحی شده‌اند.

سبک زندگی:

• مدیریت استرس: روش‌های مختلف مدیریت استرس مانند مدیتیشن و یوگا می‌تواند مفید باشد.

•استفاده از مرطوب‌کننده: مرطوب نگه‌داشتن پوست می‌تواند به کاهش خشکی و ترک‌های پوستی کمک کند.

•اجتناب از عوامل تشدیدکننده: مانند مصرف الکل و دخانیات، که می‌توانند علائم را بدتر کنند.

انواع پسوریازیس:

پسوریازیس انواع مختلفی دارد که هر یک با علائم و ویژگی‌های خاص خود همراه است:

1. پسوریازیس پلاکی (Plaque Psoriasis):

   – شایع‌ترین نوع پسوریازیس: حدود 80-90٪ از افراد مبتلا به پسوریازیس این نوع را تجربه می‌کنند.

   – علائم: لکه‌های ضخیم، قرمز و پوسته‌دار که معمولاً روی آرنج، زانو، پوست سر و پایین کمر ظاهر می‌شوند.

2. پسوریازیس اریترودرمیک (Erythrodermic Psoriasis):

   – نوع نادر و شدید: که منجر به التهاب و قرمزی شدید در سطح گسترده‌ای از پوست می‌شود.

   – علائم:علائم پسوریازیس اریترودرمیک شامل قرمزی شدید و گسترده پوست، لایه‌لایه شدن یا پوسته‌پوسته شدن پوست در مقیاس‌های بزرگ و گاهی اوقات خارش یا سوزش شدید است. این نوع پسوریازیس می‌تواند بسیار خطرناک باشد زیرا می‌تواند باعث از دست رفتن مایعات و پروتئین‌های ضروری بدن شود، که به نوبه خود منجر به عوارضی مانند عفونت، کم‌آبی و اختلال در تنظیم دمای بدن می‌شود. این نوع پسوریازیس معمولاً نیاز به مراقبت‌های پزشکی فوری دارد.

3. پسوریازیس گوتات (Guttate Psoriasis):
– ویژگی‌ها: این نوع پسوریازیس با لکه‌های کوچک و قطره‌مانند روی پوست مشخص می‌شود. اغلب در کودکان و نوجوانان بعد از یک عفونت استرپتوکوکی رخ می‌دهد.
– محل‌های شایع: بیشتر روی تنه، بازوها و پاها ظاهر می‌شود.

4. پسوریازیس معکوس (Inverse Psoriasis):
• ویژگی‌ها: این نوع پسوریازیس در مناطقی از بدن که پوست در برابر پوست قرار می‌گیرد، مانند زیربغل، کشاله ران و زیر پستان‌ها، رخ می‌دهد.
• علائم: لکه‌های قرمز و صاف که بدون پوسته هستند و ممکن است در اثر اصطکاک و تعریق تحریک شوند.

5.پسوریازیس پوسچولار (Pustular Psoriasis):
• ویژگی‌ها: این نوع شامل تشکیل تاول‌های پر از چرک (پوسچول) در مناطق قرمز و ملتهب پوست است.
• محل‌های شایع: بیشتر در دست‌ها و پاها ظاهر می‌شود، اما می‌تواند گسترده‌تر باشد.

 

عوارض جانبی پسوریازیس:

علاوه بر تأثیرات پوستی، پسوریازیس می‌تواند به مشکلات و عوارض دیگری نیز منجر شود:
1. پسوریاتیک آرتریت (Psoriatic Arthritis): این نوع التهاب مفاصل مرتبط با پسوریازیس است و می‌تواند منجر به درد، سفتی و تورم در مفاصل شود. اگر درمان نشود، ممکن است به آسیب دائمی مفاصل منجر شود.

2.افزایش خطر بیماری‌های قلبی:افرادی که به پسوریازیس مبتلا هستند، به دلیل التهاب مزمن، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی قرار دارند.

3. افزایش خطر سندرم متابولیک: این سندرم شامل مجموعه‌ای از شرایط مانند فشار خون بالا، چاقی، و قند خون بالا است که خطر بیماری قلبی و دیابت نوع 2 را افزایش می‌دهد.

4. اختلالات روانی: پسوریازیس می‌تواند تأثیرات جدی بر سلامت روان داشته باشد، به ویژه به دلیل ظاهر پوست که ممکن است باعث کاهش اعتماد به نفس، افسردگی و اضطراب شود.

5. عفونت‌های پوستی: خراشیدن مداوم و آسیب به پوست ممکن است منجر به عفونت‌های پوستی شود.

 مراقبت و سبک زندگی:

برای مدیریت علائم پسوریازیس و جلوگیری از تشدید آن، تغییرات در سبک زندگی می‌تواند مؤثر باشد:
– رژیم غذایی سالم:مصرف مواد غذایی ضد التهابی، مانند میوه‌ها، سبزیجات، ماهی‌های چرب و غلات کامل، ممکن است به کاهش التهاب کمک کند.
– ورزش منظم: ورزش به مدیریت وزن و کاهش استرس کمک می‌کند که هر دو می‌توانند در مدیریت علائم پسوریازیس مؤثر باشند.
– مرطوب نگه‌داشتن پوست:استفاده از مرطوب‌کننده‌ها به ویژه پس از حمام، کمک می‌کند تا از خشک شدن و تحریک پوست جلوگیری شود.
– اجتناب از الکل و سیگار: مصرف این مواد می‌تواند علائم پسوریازیس را تشدید کند.
– مراقبت‌های روانی: مدیریت استرس و دریافت کمک روان‌شناختی در صورت نیاز می‌تواند تأثیرات مثبت قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به پسوریازیس داشته باشد.

 آینده درمان پسوریازیس:

تحقیقات برای یافتن درمان‌های جدید و مؤثرتر برای پسوریازیس همچنان ادامه دارد. داروهای بیولوژیک جدید، که به طور خاص بر روی مولکول‌ها و مسیرهای ایمنی خاصی که در ایجاد پسوریازیس نقش دارند، تمرکز دارند، امیدبخش هستند. علاوه بر این، درمان‌های جدیدتر با هدف کم کردن عوارض جانبی و افزایش اثربخشی برای مدیریت بلندمدت این بیماری توسعه یافته‌اند.

در مجموع، با وجود اینکه پسوریازیس یک بیماری مزمن است، می‌توان با استفاده از ترکیب مناسبی از درمان‌ها و تغییرات سبک زندگی آن را مدیریت کرد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید.