آبله میمونی

آبله میمونی

آبله میمون یک بیماری مشترک بین انسان و دام است که توسط ویروس آبله میمون که مربوط به ویروس آبله است ایجاد می‌شود. این ویروس اولین بار در ۱۹۵۸ میلادی در میمون‌های آزمایشگاهی شناسایی شد و عمدتاً در کشورهای مرکز و غرب آفریقا رخ می‌دهد، اگرچه مواردی از این بیماری در مناطق دیگر به دلیل سفر و تجارت بین المللی گزارش شده است.

 

روش های انتقال آبله میمونی

• انتقال از حیوان به انسان

تماس مستقیم با خون، مایعات بدن، یا ضایعات حیوانات آلوده (مانند جوندگان، میمون ها)، همچنین مصرف گوشت نیم‌پز دام‌های آلوده

• انتقال از انسان به انسان

تماس نزدیک با ترشحات تنفسی فرد مبتلا، تماس پوست به پوست با ضایعات یا بثورات فرد مبتلا، تماس با اشیاء آلوده مانند ملافه یا لباس

• مواجهه با محیط

تماس با سطوح یا مواد آلوده به ویروس

ویروس آبله میمونی می‌تواند از طریق ارتباط جنسی، پوست آسیب‌دیده، دستگاه تنفسی یا از طریق چشم‌ها، بینی یا دهان وارد بدن شود و نشانه‌های آن تب، سردرد، دردهای ماهیچه‌ای، لنفادنوپاتی و احساس خستگی است. به دنبال آن هم دانه‌هایی ایجاد می‌شوند که تاول‌ها و پوسته‌ها را روی آن ایجاد می‌کند.

علائم این بیماری معمولا خفیف هستند و برای اکثر افراد در مدت دو تا چهار هفته از بین می‌روند.

علائم آبله میمونی

نشانه‌های اولیهٔ آبلهٔ میمون شامل تب، سردرد، ورم، کمردرد، درد ماهیچه‌ها و بی‌حالی عمومی می‌شوند. با آغاز تب، التهاب‌های پوستی و جوش صورت ایجاد می‌شود و سپس به سایر قسمت‌های بدن، معمولاً کف دست‌ها و کف پا گسترش می‌یابند. این جوش‌ها که می‌توانند خارش زیادی ایجاد کنند چندین بار تغییر حالت می‌دهند تا در نهایت یک جای زخم ایجاد می‌شود که بعداً می‌ریزد. ضایعات می‌توانند باعث باقی ماندن جای زخم شوند.

عفونت آبلهٔ میمون معمولاً بین ۱۴ تا ۲۱ روز طول می‌کشد و خودبه‌خود برطرف می‌شود.

 

 

 

 

 

 

 

درمان آبله میمونی

هیچ درمانی برای آبلهٔ میمون وجود ندارد اما با پیشگیری از سرایت، می‌توان از گسترش آن جلوگیری کرد. واکسن آبله می‌تواند با ۸۵ درصد اثربخشی از عفونت جلوگیری کند. در سال ۲۰۱۹ واکسن Jynneos برای مقابله با آبلهٔ میمون برای بزرگسالان در ایالات متحده تأیید شد. استاندارد کنونی برای درمان، تکوویریمات است، یک آنتی‌ویروس که به‌طور خاص برای درمان عفونت‌های ارتوپاکس‌ویروس، ویروس‌هایی مانند آبله و آبلهٔ میمون در نظر گرفته شده‌است. این دارو برای درمان آبلهٔ میمون در اتحادیه اروپا و ایالات متحده تأیید شده‌است. سیدوفوویر یا برین‌سیدوفوویر نیز ممکن است مفید باشد. در آفریقا گزارش‌های مربوط به خطر مرگ در صورت عدم درمان به ۱۰ تا ۱۱ درصد در سویهٔ آبلهٔ میمون آفریقای مرکزی می‌رسد.

درمان بیماری آبلهٔ میمون شامل:

• مصرف مایعات
• مصرف داروی ضد ویروس تکوویریمات
• مصرف داروهای تب‌بر
• استفاده از پمادهای ضد خارش هنگام بروز خارش

آبله میمون در هوا منتقل می شود؟

آبله میمون، بر خلاف کووید-۱۹ یا سرخک، در هوا باقی نمی‌ماند و «در دوره‌های کوتاهی از حریم هوایی مشترک منتقل نمی‌شود».

 

آیا آبله میمون جای زخم دارد؟

آبله میمون یک بیماری ویروسی نادر است که باعث ایجاد راش هایی شبیه آبله مرغان می شود و ممکن است منجر به اسکارهای کلوئیدی شود.

آبله میمون چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر ضایعات پوستی مشخصی وجود داشته باشد، یا در صورت مشاهده سایر علائم منطبق با بیماری در طول شیوع، می توان آبله میمون را تشخیص داد.
تشخیص را می توان با هیستوپاتولوژی و جداسازی ویروس تایید کرد. آزمایش‌ (PCR) همچنین می‌توانند DNA آبله میمون را در بافت‌ها تشخیص دهند.

آیا کودکان به آبله میمون مبتلا می شوند؟

علائم آبله میمون در کودکان شامل تب و ضایعات پوستی است.
طبق گفته سازمان جهانی بهداشت، کودکان ممکن است به آبله میمون مبتلا شوند که علائم آن شدیدتر از نوجوانان و بزرگسالان است.
این ویروس همچنین می تواند به جنین یا نوزاد «از طریق تولد و تماس فیزیکی اولیه» یعنی از مادر به جنین منتقل شود.